بهمن دو ماه است که بعد از ۷۰ روز آزادی موقت به زندان بازگشته است.در این مورد فقط توانسته ام با او از پشت شیشه و از طریق تلفن صحبت کنم.شیشه های کابین هنوز مثل سال پیش کثیف است و من هر بار دلم می خواهد که ای کاش اجازه می دادند وسایل شوینده با خودم به زندان ببرم تا شیشه های تک تک کابین ها را خوب تمیز کنم تا هم من بهمن را بهتر ببینم و هم همه خانواده های زندانیان ،عزیزان شان را
همچنان گوشی های تلفن مشکل دارد و یکی در میان خراب است .یکبار همین که گوشی را برداشتم تا ازپشت شیشه با بهمن صحبت کنم دیدیم تلفن کلا قطع است .به اطرافم نگاه کردم تا کابین خالی پیدا کنم و چقدر نگران شده بودم که بیست دقیقه وقتم به راحتی دارد از دست می رود و با صدتا دلهره بالاخره یک کابین دیگر پیدا کردم.
نمی دانم چرا دادستان تهران با درخواست های مکررم برای ملاقات با همسرم موافقت نمی کند؟
اموز مروری کردم بر عکس های بهمن در مدتی که آزاد بود ،تعدادی از عکس ها را اینجا می گذارم تا کسانی که شاید مثل من دلشان برای بهمن تنگ شده ، در دیدن این عکس ها با من سهیم شوند.
[گزارش تصویری از بهمن احمدی امویی در دوره آزادی موقت->http://www.zhila.org/spip.php?article292]
+ There are no comments
Add yours