زمزمه های تظاهرات سکوت

مردم در تطاهرات سکوت که این روزها انجام می دهند ،در مسیرهای طولانی که در کنار هم می پیمایند گاه به آهستگی با یکدیگر سخن می گویند.فرصت خوبی برای تبادل اخبار و تحلیل هایشان است.

گاه نیز به جدی و شوخی به صورت مستقیم یا غیر مستقیم پاسخ سخنان محمود احمدی نژاد را می دهند که در جشن پیروزی اش در میدان ولی عصر تهران معترضان را به طرفداران فوتبال تشبیه کرده بود ،که تیم شان باخته و به خیابان ریخته اند .او معترضان را خس و خاشاک نیز لقب داده بودند.

مردم این روزها در هر تطاهرات ها بارها به یکدیگر می گویند:

-ما در خانه مان فوتبال گل کوچیک بازی می کردیم که باختیم و حالا به خیابان ریختیم.

-پس مواظب باشید سر چهار راه که رسیدید ،پلیس جریمه تان نکند!

مردم با اشاره به جمعیت میلیونی حود در دوشنبه سبز تهران و حضور چند صدهزار نفری خود در روزهای بعد از آن بارها به هم می گویند:

-راستی به نظر شما ما الان دو هزار نفر هستیم ؟

(احمدی نژاد گفته بود تعداد معترضان از رای های یک صندوق کمتر است)

-نه بابا !دوهزار نفر چیه؟ما دویست نفر هم نیسیتم!

-دویست نفر؟نه بابا !ما دو نفر هم نیستیم!

-دو نفر؟دلتون خوشه ها!ما همه خس و خاشاک هستیم!

در این روزها مردم معترض که می خواهند سکوتشان بر گلوله پیروز شود ،به جای فریاد زدن شعارهایشان ،آن را بر مقواهای کوچک و بزرگ و گاه حتی کاغذهای “آ-چهار ” نوشته و در دست دارند و به یکدیگر نشان می دهند.

برخی از این شعارها:

-هموطن شهیدم !رای ات را پس می گیرم

-کشنه ندادیم که سازش کنیم /صندوق دستکاری شده شمارش کنیم

-احمدی به گوش باش !ما مردمیم نه اوباش

-آزادی اندیشه از آن بالا نمی شه

-دروغگو !دروغگو ما به تو رای ندادیم

هاله نور رو دیده .رای ما رو ندیده

– رای ما رو دزدیدند ،دارن باهاش پز می دن

– خار و خاشاک تویی /دشمن این خاک تویی

-احمدی !ما ملتیم نه اوباش

-مرگ بر دیکتاتور

و البته اصلی ترین شعار که در دست جمعیت دیده می شود

– رای من کجاست؟