چند توضیح در باره خاطره مصاحبه با مادر جهان آرا

بعد از روایت خاطره‌ای از مصاحبه بیست و اندی سال پیشم با مادر جهان‌آرا، با نقدها و پرسش‌هایی مواجه شدم که لازم می‌دانم روایت برخی از جزییات را تا حد ممکن شفاف کنم.

پس از گذشت این‌همه سال ممکن است در روایت برخی از جزییات و مسائل فرعی ازجمله توصیف فضا خطاهایی صورت گرفته باشد.

نوشته بودم خانه ساده و فقیرانه پدر جهان‌آرا: خانه آن‌ها مثل خانه خیلی از مردم ایران آن‌قدر ساده و بدون تکلف و بدون کمترین آلایش و تجمل بود که من را به این فکر انداخت که در برابر کسانی که به خاطر حضور چندروزه و چندماهه خود در جبهه و جنگ از چه امکانات قانونی و فراقانونی بهره برده و در خانه‌های مجلل آن‌چنانی یا به قول امروزی‌ها املاک نجومی زندگی می‌کنند، این خانه پدری فرمانده شهید خرمشهر چقدر فقیرانه است. اگرنه مراد از زندگی فقیرانه، زندگی معمول فقرا نیست و آقای جهان‌آرا با داشتن مغازه‌ای در تهران در حد خود از زندگی آبرومندانه‌ای برخوردار بودند.

بر اساس یادداشت‌های خیلی قدیمی من، حسن جهان‌آرا در سال ۶۰ بازداشت و در سال ۶۷ درحالی‌که محکومیت خود را می‌گذارند، اعدام شد. میزان دقیق محکومیت در یادداشت‌ها وجود نداشت. گفته می‌شود به یازده یا دوازده سال زندان محکوم بود که پس از گذشت نزدیک به هفت سال زندان در سال ۶۷ اعدام شد. در برخی از منابع ازجمله نوشته‌های آقای احمد منتظری محکومیت ایشان پنج سال و در برخی دیگر بین شش تا هشت سال ذکرشده است. من مدت محکومیت ایشان را هشت سال ذکر کرده بودم.

در خانه جهان‌آرا چند عکس از شهیدانشان وجود داشت که روی دیوار بود. ممکن است عکس چهارم نه به بزرگی سه عکس دیگر و روی دیوار بلکه قاب عکسی روی طاقچه بوده باشد.

آنچه در باره بنیاد شهید گفته شده، طبعا در باره همان زمان است نه در باره شرایط امروز .

جزییات مورد مناقشه تا حد امکان در متن اصلی که در وبلاگ شخصی‌ام منتشرشده، اکنون تصحیح‌شده است.

در این‌یکی دو روز پیام‌های بسیاری از مخاطبان داشتم که درخواست انتشار کامل مصاحبه را داشتند. بخشی از این مصاحبه همان سال‌ها در روزنامهٔ همشهری منتشرشده است. علاقه‌مندانی که به آرشیو روزنامه همشهری دسترسی دارند می‌توانند آن را در ضمیمه آخر هفته همشهری (روز هفتم) پیدا کنند. من نیز همه تلاش خودم را می‌کنم که نوار کاست این مصاحبه را پیدا کنم و پس از پیاده کردنش، آن را در اختیار علاقه‌مندان قرار دهم که البته محور مصاحبه و اغلب سؤالات درباره محمدجهان آرا بود.زمان مصاحبه بیش از بیست سال است، شاید بیست و یک یا دوسال پیش