بهمن قوی است اما فولاد نیست

دوازده روز از اعتصاب غذای بهمن و سایردوستان دربندش می گذرد.خبرهای نسبتا موثقی می گوید که بهمن و کیوان صمیمی و مجید توکلی در اعتصاب غذای خشک به سر می برند .این یعنی علاوه براینکه غذا نمی خورند از پذیرفتن آب و هرگونه آشامیدنی خودداری می کنند .من نمی دانم بهمن و دیگر عزیزان دقیقا چند روز در اعتصاب غذای خشک هستند ،فقط می دانم تحمل این نوع اعتصاب با توجه به ازدست رفتن آب بدن بسیارخطرناک تر از اعتصاب تر است و بدن به سختی تاب می آورد.

از نخستین روزهایی که بهمن وارد اعتصاب غذا شد ،نگرانش شدم و از روزی که شنیدم اعتصاب غذای بهمن و چندنفر دیگر حشک است نگرانتر شدم.

بسیاری از دوستان این روزها با لطف زیاد با من اظهار همدردی می کنند و ضمن جملات دلگرم کننده شان می گویند :نگران نباش !بهمن خیلی قوی است ،ورزشکار است ،تحملش برای گرسنگی و تشنگی زیاد است

و من در پاسخ می گویم :

بله .بهمن قوی است ، اما باور کنید سالهاست که به این باور رسیده ام که انسان فولاد نیست که با ضرباتی که بر سرش فرود می آید آبدیده تر شود .انسان مشتی گوشت و خون و استخوان است که ضربه هایی که بر او فرود می اید می تواند آنقدر ضعیف و ضعیف ترش کند که تا مرز نابودی پیش برود.

می دانم !بهمن من قوی است ،مخصوصا قوی در روح و فکر و صبوری .بهمن حتی جسم قوی ای هم دارد .اما هرچه باشد انسان است و آسیب پذیر و وقتی روزهای طولانی هیچ چیزی نخورد ،ضعیف می شود.

آنچه بهمن و سایر دوستانش می خواهند حقوق اولیه و انسانی یک زندانی است نه چیزی بیشتر .ای کاش مسوولان به مطالبات بسیار ابتدایی شان پاسخ بدهند و هرچه زودتر این مرحله سخت برای آنها به پایان برسد . ای کاش اجازه بدهند با آنها ملاقاتی کوتاه و یا تماس تلفنی داشته باشیم .امیدوارم من بتوانم هرچه زودتر دوباره بهمن را ببینم و بقیه خانواده های زندانیان دربند انفرادی عزیزان شان را.