لعنت به راههای دور تبعید!لعنت به جاده های زندان

زیبا، چقدر عاشقانه ازپیمان ات(امیررضا)حرف می زدی، چقدر عاشقانه این همه راه را از تهران تا مسجد سلیمان به ملاقات همسر زندانی در تبعیدت می رفتی.چقدر صدایت غم انگیز بود وقتی می گفتی که به پیمانت مرخصی نمی دهند و چند سال است او را در خانه ندیده ای، می گفتی یعنی می شود..می شود که این نوروز به او مرخصی بدهند تا با هم در خانه باشید؟خداحافظ زیبا، خداحافظ زیبا….

زیبای پیمان، زیبای ما، لعنت به زندان!لعنت به تبعید! لعنت به راههای دور تبعید!لعنت به فاصله ی زندان و خانه!لعنت به هرچه زندان و احکام ناعادلانه!لعنت به جاده های زندان!لعنت به ظلم…

زیبا می گفت :پیمان بهم می‌گه «میترسم اتفاقی تو راه براتون بیوفته و یه عمر بدبخت بشم و دستم به جایی بند نیست آخه آخرین بار سری قبل از عید تصادف کردیم ولی به خیر گذشت»…اما من هر هفته می‌رم، دل‌ام طاقت نمیاره…”

زیبا در [مصاحبه->http://www.kaleme.com/1390/01/03/klm-52724/] ای گفته بود : من آنقدردر این مدت تحت فشار روحی بوده ام که مرتب دارو مصرف می کنم . انقدر فشار روحی به من وارد شده که مدام از داروهای آرام بخش استفاده می کنم . لکنت زبان پیدا کرده ام و همیشه استرس دارم و گاهی دچار فراموشی می شوم.
واقعا دوست داشتم می توانستم از دادستان درخواست کنم که بگذارند لحظه تحویل سال پیش همسرم باشم . اما اگر بخواهم به او(پیمان) جمله ای بگویم این است که دوستش دارم و اگر همه پانزده سال دوره زندانش هم در زندان بماند باز هم من منتظرش خواهم ماند و می خواهم دوباره با او زندگی کنم و روزهای کوتاه خوب زندگی مشترک مان را دوباره تکرار کنم و همان آرامش به زندگی ما برگردد.

زیبا پر از عشق و شور زندگی بود، رویای روزهای آزادی همسرش را در سر داشت که دوباره زندگی مشترک را با او تجربه کند.

ﻫﻤﺴﺮ و ﻣﺎﺩﺭ ﺯﻧﺪانی ﺳﻴﺎسی “ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻋﺎﺭفی” ﺩﺭ ﺭاﻩ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ اﺯ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺩﺭ ﺗﺼﺎﺩﻑ اﺗﻮﻣﺒﻴﻞ جان باختند…او را تبعید کردند و خانواده اش جان خود را در مسیر پرمشقت ملاقات با عزیز شان از دست دادند.الان پیمان چه می کشد، جه ؟خدایا…خدایا..بارها خانواده های زندانیان در تبعید گفته بودند:تبعید زندانی مجازات خانواده ی زندانی است…گفته بودند اما هیچ کس نشنید یا نخواست بشنود.

هرگز در این پنج سال به پیمان مرخصی ندادید که ساعتی در کنار همسرش و مادرش در خانه باشد…لااقل برای اینکه بتواند برای آخرین بار با زیبا و مادرش وداع کند، آزادش کنید….