ژیلا بنی‌یعقوب

تند و تند حرف می زد، انقدر تند که آن اوایل برخی وقت ها نمی فهمیدم چه می گوید و مدام می پرسیدم چی می گی راحله؟روزهای اول که رفته بودم بند زنان اوین، گفت: برام عروسک باربی می خری؟ می تونی بگی ترانه(خواهرم رامی گفت) برام سی دی کارتون بیاره؟اخه خیلی دوست دارم.فکر می کردم شوخی می کند، دختر سی ساله و عروسک باربی ؟اما بقیه گفتند راست می گوید و عاشق عروسک و فیلم های کارتون است.هم برایش عروسک گرفتم هم تعداد زیادی سی دی کارتون(یعنی ترانه از بیرون خرید و تحویل زندان داد).مثل بچه ها ذوق کرد، انگار از خوشحالی توی آسمان ها بود.برای عروسک لباس دوخت، سی دی های کارتون را بارها و بارها نگاه می کرد، آن ته بند، با آن تلویزیون و دی وی دی پلیر کهنه و قدیمی.وقتی کارتون می دید هرچقدر صدایش می زدی نمی شنید، درکارتون سیندرلا و سفید برفی و ….غرق می شد، شاید خودش را مثل سیندرلا می دید، شاید کوتوله های سفیدبرفی او را تا برف های خوشبختی می بردند.

یادم نیست «کی برمی‌گردی داداش جان» چطور به دستم رسید، اما خوب یادم هست که مسیر مدرسه تا خانه کتاب را دستم گرفته بودم و ادامه…

خیلی جوان بودم. نمی دانم دوم خرداد پرحادثه ۷۶ از راه رسیده بود یانه؟سردبیری همشهری گفت با خانواده شهدا مصاحبه کنم، به مناسبت بزرگداشت هفته ادامه…

نوشته :صدیق الله توحیدی، روزنامه نگار افغانستانی این نوشته در روزنامه ماندگار(چاپ کابل )نیز منتشر شده است. ژیلا بنی یعقوب، درمیان روزنامه نگاران، فعالان حقوق ادامه…